Poon Hill trekking

Weekend:
Zaterdag zijn we naar de World Peace Stupa tempel geweest, om 8 uur 's morgens vertrokken om een mooi uitzicht te hebben. De bergen verdwijnen altijd al snel in de wolken. Vanuit tempel zijn we naar de devi's fall gegaan, een waterval die doorgaat onder in de grotten. Het is nu een droog seizoen dus erg veel water was er niet. Maar nog steeds wel heel erg vochtig in de grotten. Daarna nog geskypt met het thuisfront.

Maandag heeft Lotte bij de kleuterklassen gezeten om te kijken hoe het er daar aan toe gaat met de lessen. Daan noemt het drill-klassen en dat zijn het ook. Alles wordt erin gestampt. De kinderen moeten nazeggen wat de jufrouw heeft gezegd, maar het is niet nazeggen, het is naroepen. Zo hard als ze maar kunnen, als de kinderen voor zichzelf aan het oefenen zijn roepen ze alles door elkaar en dan ook keihard.
De kinderen zijn aan het oefenen voor examens dus weinig tijd om plezier te maken. Dit was ook te merken in het weeshuis. Spelen zat er voor de komende dagen niet in, want ze mochten alleen maar leren.
Dinsdag hebben we bijles gegeven op school, daarna hadden we pauze en zijn we naar de grote supermarkt gegaan om boodschappen te doen voor de trekking. Daarna nog even wat gedronken bij een cafetje. Eenmaal binnen begon het keihard te regenen en ook nog te hagelen, stenen van ongeveer 1,5 cm groot. De weg stond blank omdat de goten het hier niet aan kunnen.
Woensdag een dag vrij om nog wat dingen voor te bereiden voor de trekking. Daan heeft zich laten scheren bij een barber shop. Eerst wassen en crempjes erop, toen scheren en daarna nog een paar crempjes. Dit alles voor maar 75 eurocent. We zouden om 5 uur weer op school zijn om passen op te halen die we nodig hadden voor de trekking. Deze zou Binod (hoofd van school) regelen. Op zijn Nepalees werd het uitgesteld tot morgenochtend. Terwijl we aan het wachten waren, kwam er weer een grote bui over met heel veel regen en hagel.

De trekking:
Donderdagochtend om 6 uur opgestaan om te vertrekken. Eerst nog langs school om de passen op te halen, maar zoals te verwachten was Binod te laat. Lotte al deels in de stress omdat we de bus moesten halen naar Nayapul. Na 2 uur in de bus te hebben gezeten en allebei misselijk te zijn door de draaibochten op de berg en de rijstijl waren we er dan en de trekking kon beginnen. Op de eerste dag zijn we van Nayapul (1000 meter) naar Ulleri (1960 meter) gelopen. Door de stijging van 0 meter (Pokhara) naar 1960 meter had Daan last gekregen van enorme hoofdpijn, we waren alleen de paracetamol vergeten.. Die dag hebben we 5,5 uur gelopen.
Vrijdagochtend ging het weer wat beter met Daan en zijn we verder gegaan. Van Ulleri naar Ghorepani (2860 meter). Dit hebben we in 4,5 uur gedaan. De wandeling is erg mooi maar met heel veel trappen. Het is al op een redelijke hoogte dus de kou begon erg toe te nemen, bij een houtkachel hebben we onszelf wat opgewarmt. Die middag begon het ook weer te regenen en hagelen, dus we waren blij dat wij er al waren.
Zaterdagochtend om 5 uur de wekker om naar de Poon Hill (3193 meter) te gaan. Om daar te gaan genieten van de zonsopkomst. Het uitzicht is echt niet te beschrijven, en de foto's kunnen ook niet vertellen hoe mooi het is. De weg er naartoe is 3 kwartier stijl trapklimmen, maar dat was het zeker waard. Er hing daar ook een bordje met een Nederlandse tekst: Liefde, de kracht die alles overwint. Wel grappig want er hingen verder helemaal geen bordjes. Toen weer terug naar ons guesthouse om daar te ontbijten. Verder getrokken naar Ghandruk (1940 meter). Het was die dag ook weer erg slecht qua weer.
Zondagochtend gingen we verder. We zouden kijken hoever we die dag zouden komen. We zijn die ochtend gedaald naar 1330 meter en weer geklommen naar Tolka (1700 meter). Daar aangekomen vroegen we voor de grap hoelang het nog was naar onze eindbestemming. 5 uur zei die man, dus we dachten we gaan het gewoon proberen. We hadden er al wel 4 uur opzitten. Maar we verlangde naar het eten, wat niet 3x zo duur was als in de bergen en lang niet zo lekker. Via Bichok Deural (2080 meter) zijn we begonnen aan de afdaling naar Phedi (1160 meter). Daar hebben we een taxi genomen naar Pokhara.
Onze fietsen stonden nog op school dus die hebben we opgehaald, het was erg leuk om te zien hoe de kinderen ons ontvingen. Allemaal erg blij en opgewekt, ze vroegen allemaal hoe de trekking was geweest.
De bezwete shirts worden nu uitgewassen en de spieren worden door ons losgewandeld. De blaren en wondjes op de voeten hebben nog wat dagen nodig om te herstellen. Maar het was het allemaal waard.