De schilderweek

Kip:
Een van de lekkernijen hier zijn momo’s. Wij wilden dit toch wel leren maken zodat we het thuis ook kunnen gaan maken. Onze gastmoder had alleen geen momopan, dus die eerst maar voor haar gekocht. Wij wilden graag momo’s met kip dus op onze kosten met de gastmoeder kip gehaald. De kip kwam uit een koelkast, daar waren wij al er blij mee (dit is namelijk niet altijd het geval). Toen werd de kip op een boomstam gelegd waar enorm veel vliegen op zaten, de verkoper begon het te hakken met een hakmes. Eerst alle stukken bot eruit gehaald en daarna stond die man letterlijk 10 minuten die kip fijn te hakken. Als er een andere klant kwam legde hij een stuk karton over de kip, waar natuurlijk alle vliegen onder gingen zitten. Als hij klaar was met de klant ging hij weer verder met hakken. Onze gastmoeder ging ook soep voor ons maken getrokken uit kippenpoten.. Hebben we dat ook weer eens meegemaakt.

Love:
We waren in gesprek geraakt met een paar kinderen uit het weeshuis. Toen we vroegen wat het mooiste kado was wat ze ooit hadden gekregen van een vrijwilliger zei Joseph (16 jaar): Love. Het antwoord kwam meteen en was oprecht, we werden er toch wel diep door geraakt. Wij denken dat geen kind uit Nederland hem dit na zou doen.

Schilderen:
Een van de vrijwilligers heeft geld gedoneert om de school opnieuw te laten beschilderen. Ook zijn er 3 lokalen en een kantoortje bij gebouwd, dus die konden ook wel een likje verf gebruiken. In totaal waren het 12 lokalen van binnen en buiten. Binod komt met 1 emmer verf aan van 20 liter. Wij waren toch wel verbaasd omdat we iets meer nodig dachten te hebben. Na 1 lokaal was de verf dan ook al op. De keer erna kwam hij met 2 emmers aan en deze moesten wij verdunnen. De verf werd nu wel een beetje watering maar Binod wilde het zo, en de Nepalese wil is wet. Alle klaslokalen zouden van binnen roze worden en aan de buitenkant verschillende kleuren krijgen. Een dag later wilde Binod toch weer alles blauw van buiten en 3 uur later toch weer 2 kleuren. Aanpassen is een kwaliteit die wij hier zeker moeten gebruiken. En perfectionisme moeten we maar laten gaan, als er maar een kleurtje op zit is het al goed. Bij de ingang staat een grote poort, deze wilde wij ook blauw verven, Binod ging akkoord. Eerst stond hij een paar minuten toe te kijken en zei weinig, vervolgens liep hij weg. Toen de poort eenmaal af was kwam hij toch nog maar even terug om te zeggen dat we moesten stoppen en de verf beter ergens anders voor konden gebruiken. Al met al schiet het verven op en hebben we de Nepalese stijl over genomen. Binod is er ook zeer tevreden mee. Nu zijn we zo goed als klaar en is toch alles van buiten blauw. Sommige kinderen van het weeshuis gaan nog de muren verder schilderen met tekeningen erop.

Cola luisteren:
De jongste zoon van Binod is 2,5 jaar, een leuk en actief kind. De vrijwilligers kregen tijdens het schilderen cola aangeboden. Toen wij er genoeg van op hadden, kwam de jongste zoon van Binod eraan. Hij luste ook wel een slokje. De prik op cola geeft een apart geluidje, hij vond het zo bijzonder dat hij het glas bij zijn oor hield. Toen hij het toch niet helemaal goed hoorde besloot hij het glas nog wat schuiner te houden. Hij zal dit niet veel vaker doen, want aan het eind van het verhaal zat de helft van zijn gezicht, zijn shirt en zijn broek onder een flinke plas cola. Iets wat hem niet zoveel interesseerde.

Weekend:
Afgelopen weekend zijn we naar Pachabhaiya geweest. Dit is een klein dorpje in de bergen, wat tussen 2 meren ligt. Hier zijn 2 andere vrijwilligers uit Nederland, die ons hun projecten lieten zien. Die zaterdag gingen we om kwart over 9 met de bus waar we toch wel lichtelijk opgevouwen in zaten. Hierin merk je goed dat de bus op Nepalezen gebouwd is en niet op toeristen. Ze houden ook erg van muziek, dus communiceren met elkaar was niet echt mogelijk. Bij toeval op Daan zijn oor ook nog een teek gevonden. Aangekomen in het dorpje hebben we die eerst maar verwijderd. Daarna zijn we bootjes gaan huren om Begnas Tal (een meer) over te steken naar het dorpje Begnas. We waren met nog 4 andere vrijwilligers die allemaal hun bikini hadden meegenomen. Lotte was deze vergeten en besloot in haar ondergoed erin te duiken. Dit was heerlijk want het was die dag 32 graden. Vervolgens bij een restaurant wat gegeten, we zijn afgegaan op de lokale bevolking, die zei dat daar de lekkerste vis was. Na te hebben genoten, van inderdaad een heerlijk stukje vis. Terug de berg op gelopen om daarna van het mooie uitzicht en de zonsondergang te genieten.
Zondag zijn we naar de 2 scholen van de vrjiwilligers gelopen, een heel groot verschil met onze school. Wij werken op een priveschool en vinden dat toch wat armoediger uit zien. Hun scholen zijn dan ook scholen van de overheid, ze waren redelijk mooi en goed onderhouden. Een van de scholen had een bibliotheek erbij zitten waar ook mensen van het dorp gebruik van mochten maken. Het grote verschil is dat mensen voor een overheid school niks hoeven te betalen. Maar de mensen geven wel een bijdrage om de school goed te laten onderhouden. Blijkbaar is de afwezigheid van leraren hier veel hoger. Soms is gewoon bijna de helft van de leraren weg, dus de kwaliteit van het lesgeven is minder. Daarom hebben wij bij onze school dus ook geverfd omdat het anders nooit zou gebeuren. Na de scholen te hebben gezien zijn we terug gegaan naar Pokhara. Nog even op het terras gezeten en genoten van de warme temperaturen.

Van de donaties uit Nederland hebben we bloemen gekocht om de school wat fleurigheid te geven. Aangezien we het mooi vonden om met een net opnieuw geschilderde school ook de tuintjes er weer mooi uit te laten zien.
Verder hebben we ervoor gezorgd dat een kind uit het weeshuis een jaar lang eten heeft. Binod heeft dit geld hard nodig aangezien hij voor het weeshuis verder geen enkele bijdrage krijgt van de overheid.