Auntie en uncle

Zaterdag lekker een hele dag vrij zonder een planning wat te gaan doen. We zijn naar Lake Side gegaan, het meest toeristische gedeelte van Pokhara. Heerlijk bij het Phewa Tal meer gezeten. We zijn daarna een stukje rond het meergaan fietsen. Helaas konden we niet alles fietsen door de slechte wegen, geen versnellingen en de enorme stijle bergen. Dus soms een stukje lopen maar met onze teenslippertjes aan was dit niet echt een groot succes. Nog maar een keer proberen en dan met schoenen aan. Wel genoten van het mooie uitzicht. Er gaan ongeveer 80 paragliders op een dag naar beneden als het er niet meer zijn, dus dat zorgt wel voor een bijzonder uitzicht. Daarna naar ons gastgezin gegaan om de telefoons en de tablet op te halen want het was tijd om te skypen met het thuisfront. Daarna een Nepalees simkaartje gescoord want het kost nog geen cent om de andere vrijwilligers te smsse en naar het thuisfront kost het maar 8 cent in plaats van 1 euro per smsje. Het vreemde hier is dat bijna iedereen een scooter of motor heeft bijzonder hieraan is dat de mensen die rijden een helm op moeten en de bijrijder niet. Het aanleggen van zebrapaden is hier ongeveerde de grootste geldverspilling die er is, niemand stopt ervoor en niemand loopt er overheen.

Zondag samen met een vrijwilliger afgesproken, Rosa iemand van 23 jaar oud. We zijn eerst naar een tempel gefietst waar veel hindoestaanse bruiloften plaatsvinden. Dit was best een eind fietsen en maandag zeker spierpijn. Daarna wilden we verder gaan of naar de grotten of naar een tibetaans vluchtelingen kamp. Onderweg hebben we de keuze gemaakt voor het vluchtelingenkamp. Eenmaal daar aangekomen bleek hier ook een monniken klooster te zijn. Zo een klooster wordt een Gompa genoemd. Er leefden hier ongeveer 80 monniken. Het zag er dicht uit maar we mochten toch naar binnen. Het was heel rustig maar dat kwam omdat de monniken vakantie hadden. De tempel zag er super mooi uit en ze vertelde dat ze over een half uur zouden gaan bidden, hier mochten wij bij zijn. Het is erg indrukwekkend om ze allemaal te zien bidden. Daarna zijn we verder gelopen naar het vluchtelingenkamp. Ook hier stond weer een tempel. We hadden er ongeveer 3 uur over gedaan om heen te fietsen maar binnen een half uur waren we weer ‘thuis’. Alles wat we berg op hadden gefietst mochten we nu lekker berg af. Wel de rem ingedrukt houden met als gevolg dat Lotte’s rem kapot ging. We zijn nog niet echt gewend aan deze houten bedden en platte kussens dus gingen we maar een heerlijk vol kussen kopen om de nachten iets aangenamer te maken. We hadden die avond heerlijk gefrituurde vis op.

Maandag ochtend werden we verrast door een soort wentelteefjes als ontbijt. Brood hadden we hier nog niet op. Die ochtend weer naar school gegaan om bijles te geven. Er komen examens aan dus de kinderen zijn al ver in het boek of zeggen helemaal klaar te zijn. Een vrijwilliger deelde ook stickers uit als ze goed hun best gedaan hadden met bijles. Dus nu komen de kinderen vooral naar de bijles voor de stickers. Die middag zijn we naar een grote supermarkt gegaan. Het prijsverschil is op sommige producten heel groot, bijvoorbeeld een zak chips voor maar 17 eurocent en 4 appels voor weer 2 euro. Hierna zijn we weer naar het weeshuis gegaan om huiswerk te maken met de kinderen. Maar nadat de kinderen lang op school stil hebben moeten zitten hebben ze veel te veel energie en geen zin om huiswerk te maken. Daan had er 3 zover gekregen om huiswerk te maken en gaf ze een ballon. Hierna wilde natuurlijk iedereen een ballon. Eenmaal thuis gingen we volgens ons vast ritueeltje een half uurtje kaarten voor het eten. De mensen hier gebruiken absoluut geen zakdoek en tuffen alles gewoon op straat. De kinderen lopen dus ook met een gigantische snottepiek onder hun neus.

Dinsdag ochtend eerst weer naar school en die middag vrij. Toen we weg wilde gaan naar een tempel kwam er een begravenisstoet voorbij. De mensen hier worden dezelfde dag verbrand, behalve als ze familie in de bergen hebben. Want dan worden ze onder een omgekeerd bad gelegd met ijs bovenop, om de lichamen koel te houden. Dit kan ongeveer 2 dagen.Bij de stoet lopen de mannen voorop, een van hun heeft een stok vast met geld, bloemen en een laken eraan. Daarna komt de auto waar het lichaam in ligt, het lichaam ligt op een brancard van bamboe. Bij het lichaam zitten allemaal mensen en achteraan de stoet lopen de vrouwen. We zijn daarna naar het Manang klooster gegaan, dit lag hoog op een berg met mooi uitzicht over de stad. Het klooster was alleen niet zo mooi als het vorige. Hierna terug naar het weeshuis om de kinderen weer te helpen met huiswerk. De ballonnen van de vorige dag waren een groot succes want iedereen deed goed zijn best. Om 5 uur zijn de laatste klassen uit en mogen we op het schoolplein gaan spelen. We hebben politie en boefje gespeeld en annamaria koekoek.

Woensdag en we zijn alweer 1 week op ons project. We hebben het erg naar ons zin en gaan ons hier absoluut niet vervelen. De kinderen van de school en het weeshuis noemen allemaal Auntie Lotte en Uncle Daan. Omdat we te oud zijn om hun broer of zus te zijn en te jong om hun vader of moeder te zijn. Zo hebben we er ineens heel veel neefjes en nichtjes bij. Ook de ballonnen zijn erg populair, in het weeshuis doen ze hier heel erg veel voor. ’S Middags hebben we een engelse bijles gegeven, sommige kinderen kunnen wel engels lezen maar snappen niet wat ze lezen. Aangezien al hun boeken in het Engels zijn, is het logisch dat ze het niet al te best doen op school. Omdat Lotte der fiets nogal wat kapotte geluidjes maakte, zijn we maar weer naar de fietsenmaker gegaan die middag. Hij vraagt dan ook wat er kapot is. Bekend probleem dat er vaak is kapot is zo te horen. Daarna weer huiswerk gemaakt in het weeshuis, daar kregen we van een van de meisje onze trouwringen! Na het huiswerk buiten voetballen met de kinderen, erg leuk om te zien hoe ze hiervan kunnen genieten.

Donderdag, de dagen gaan hier heel snel. Het bijles geven is leuk en bij een aantal kinderen zie je ook de verbetering. De kinderen beginnen ons meer te vertrouwen, worden wat knuffeliger en pakken vaak onze hand vast. Bij ons gastgezin loopt nu ook een jongetje van 2 jaar rond, alleen begint deze te huilen als hij Daan ziet. Dit komt omdat hij Daan te groot vindt. Tegen Lotte zegt hij nog wel verlegen hoi en een handkusje. Vanmiddag even heerlijk op het terras gezeten, 2 cola voor maar 75 eurocent. Op de terugweg zagen we 2 koeien midden op een rotonde, niemand doet de moeite deze beesten weg te halen ookal houden ze het verkeer nog zo op. De koeien zelf zijn ook niet bepaald bang voor toetterende auto’s. Eenmaal terug bij het weeshuis weer even huiswerk en vervolgens voetbal. Het land en de mensen zijn erg bijzonder. Als we ergens naartoe fietsen zeggen heel veel kinderen namaste(hoi) en een aantal volwassenen ook. Vaak vragen ze vervolgens waar ga je naartoe of waar kom je vandaan (thuisland). Daan had nog even met oma gebeld omdat ze jarig was alleen het tegoed van ons Nepalese telefoontje was op, dus viel de verbinding weg. Deze avond heerlijke roti met kip op en geen stroom dus lekker optijd naar bed.

Vrijdag voor sommige kinderen de laatste dag examen dus hierna al vakantie. Voor een aantal beginnen nu de examens maar een laatste dagje school wekt weinig zin op om nog te leren. De kinderen hadden weinig concentratie en alles behalve de schoolboeken was interessant, dus het bijles geven was een beetje rotzooien en vooral wachten totdat de school uit is. Daarna nog een beetje gespeeld met de kids en het internetcafe opgezocht. Onze buren hebben een buffalo en die maakt ’s nachts nogal gekke luiden geluiden.

De foto's volgen nog, de computer heeft er vandaag weinig zin in..